Ongelooflijk... de afgelopen 3 maanden zijn echt voorbij gevlogen! Het moment waarop ik m'n koffers pakte, afscheid nam van iedereen en in het vliegtuig stapte op weg naar Tanzania, kan ik me nog heel goed herinneren. Inmiddels zijn we ongeveer 13 weken verder en zit ik alweer te bibberen op de bank, in het toch wat koude en regenachtige Nederland. Ja, het is wel weer even wennen om in Nederland te zijn! Het is behoorlijk frisjes hier, de kerkdiensten worden heel anders vorm gegeven, de keuze wat betreft het eten is enorm en alles verloopt weer bijzonder gestructureerd! Maar gelukkig is het niet moeilijk om weer te wennen aan de Nederlandse mensen! Het is heerlijk om iedereen weer te kunnen zien en te kunnen spreken! En tja, dan is Tanzania toch nog wel steeds het onderwerp van gesprek. 5 dagen geleden woonde ik nog in dit prachtige, Afrikaanse land...

Woensdag is het de laatste schooldag op de Engelse school. De kinderen hebben het hele jaar hard gewerkt, dus ze hebben het wel verdiend om vandaag iets leuks te gaan doen! Samen een schilderij maken, even pauze houden en vervolgens verschillende spelletjes doen, waarbij vooral de waterglijbaan favoriet is. Aan het einde van de morgen ruimen we de klas nog een beetje op en dan is het tijd voor vakantie! Nouja, bijna dan... 's Middags hebben we nog onze laatste gymles, maar dan zit het schooljaar er toch echt op!

En dan komt het moeilijkste gedeelte: afscheid nemen van alle lieve mensen. Afscheid nemen van de 'blanken' in Ifisi, maar ook van de Tanzanianen. Met beide groepen hebben we de afgelopen maanden veel contact gehad. We hebben veel samen opgetrokken, waardoor we elkaar ook steeds beter hebben leren kennen. Dit maakt het afscheid nemen extra moeilijk! Ondertussen moeten ook de koffers ingepakt worden, zodat donderdagmiddag alles klaar is voor vertrek.

Rond half 3 sla ik de deur van het huis in Ifisi achter me dicht en word ik door de familie Karels naar het vliegveld in Mbeya gebracht. Ontzettend leuk, iedereen is mee om me uit te zwaaien! Maar dat betekent dat ik nu ook echt afscheid moet nemen van deze lieve familie. Ze hebben de afgelopen maanden ontzettend veel voor me betekend! Ik zal ze zeker erg gaan missen!

Het vliegtuig vertrekt zelfs 5 minuten eerder dan gepland en na een goede vlucht landen we iets over half 6 in Dar es Salaam. Tijd genoeg om dit vliegveld eens wat beter te bekijken, want het vliegtuig naar Amsterdam vertrekt pas om half 12. Omdat het intussen wel etenstijd is, probeer ik een restaurantje te vinden. Het valt me op dat er heel wat behulpzame mensen rondlopen, want al snel wordt me de weg gewezen naar een prima restaurant. Het restaurant is boven en eerlijk gezegd zie ik het niet zo zitten om met 2 zware koffers de trappen op te lopen. Maar, voordat ik het weet, komt er al een man aangelopen en zonder enige moeite draagt hij m'n koffers naar boven. Geweldig, ik geniet van een goede service en van een heerlijke maaltijd! Na het eten loop ik nog wat rond op het vliegveld, bekijk ik een paar winkeltjes en probeer ik zo langzamerhand de goede gate op te zoeken. Oei, wachten kan dan toch nog best lang duren. Maar gelukkig, eindelijk is het tijd om in te stappen en rond half 12 stijgen we op, in de richting van Schiphol.

Van slapen komt helaas niet zoveel, maar verder verloopt de vlucht prima! Om 10 voor half 8 mag ik weer voor het eerst voet zetten op Nederlandse bodem! De koffers zijn er al erg snel, waardoor het niet lang duurt voordat ik m'n ouders weer kan zien! En dat is toch wel heel erg fijn! Ook al heb ik het ontzettend goed gehad in Tanzania, het is toch heel bijzonder om je ouders weer gezond te mogen ontmoeten! We drinken samen nog even wat, waarna we lekker naar huis gaan. Thuis word ik nog eens extra welkom geheten door een enorm spandoek, een versierde keuken en woonkamer, een grote bos bloemen en een heerlijke taart! Dank jullie wel, pap en mam!

De tijd in Tanzania is voorbij. Dankbaar mag ik terugkijken op een prachtige tijd, vol nieuwe indrukken en ervaringen! 3 maanden lang deel uit mogen maken van de Afrikaanse cultuur, 3 maanden lang mogen genieten van een prachtige natuur en van heerlijk weer, 3 maanden lang contact mogen hebben met lieve mensen, 3 maanden lang gezond mogen zijn, 3 maanden lang met plezier het werk mogen doen... ja, er zijn zoveel redenen tot dankbaarheid! Groot is Uw trouw, o Heer'!

Hoe de toekomst er verder uit zal zien, weet ik niet. Tanzania zal ik erg gaan missen en het zal geweldig zijn om nog een keer terug te kunnen gaan! Maar misschien ligt m'n toekomst hier in Nederland... God weet het en Hij zal ook Zijn plannen bekend maken.

Dank jullie wel voor het lezen van de blogs en voor het geven van de reacties! Jullie belangstelling heeft me erg goed gedaan!

Liefs vanuit Oldebroek,

Denise