Karibu! Zo wordt je in Tanzania overal heel hartelijk welkom geheten! Ja, want welkom voel ik me zeker in dit Afrikaanse land!

Woensdagmorgen... het avontuur begint nu echt! Vroeg opstaan, nog even ontbijten en al snel zitten we in de auto richting Schiphol. We vertrekken maar extra vroeg, want misschien duurt de reis iets langer vanwege de problemen met de Schipholtunnel. Maar gelukkig valt dit allemaal erg mee en arriveren we ruim op tijd op Schiphol. Afscheid nemen is toch altijd weer lastig, maar eenmaal in het vliegtuig denk ik vooral aan de periode die voor me ligt. Ondertussen genietend van de goede service die KLM biedt. Ook is het fijn om af en toe even een praatje te kunnen maken met de vriendelijke Engelsman die naast me zit. Rond 8 uur 'savonds maken we een tussenstop in Kilimanjaro, waarna we doorvliegen naar Dar es Salaam. Precies op tijd landen we veilig in deze grote stad. Zodra ik uit het vliegtuig stap, overvalt me een benauwende warmte. Ja, nu valt er niet meer aan te twijfelen, ik ben nu echt in Afrika! De koffers zijn al snel gevonden en nu is het wachten op een taxichauffeur die me naar het hotel zal brengen, waar ik hoop te overnachten. Van tevoren is er al contact geweest met het hotel, dus ik hoef alleen maar uit te kijken naar een taxichauffeur met een bordje met daarop mijn naam. Iets later dan afgesproken, komt er inderdaad een jongen aan met een papier waarop mijn naam staat. Over een modderige weg (het is hier nog het regenseizoen), vol kuilen en gaten, komen we 5 minuutjes later aan in het hotel. Het inchecken gaat snel en dan is het tijd om de ruime hotelkamer te bewonderen. Van alle gemakken voorzien! Er is zelfs Wifi, zodat ik even kan laten weten dat ik veilig in het hotel ben aangekomen!

De nacht is maar kort, want de volgende morgen gaat om 5 uur de wekker. De taxichauffeur staat al weer klaar om me opnieuw naar het vliegveld te brengen voor de binnenlandse vlucht naar Mbeya. Om 10 voor 7 zit ik opnieuw in het vliegtuig. Dit keer maar eventjes. Een uur later landen we op het vliegveld in Mbeya. Vanaf hier word ik opgehaald door de familie Karels. Wat heerlijk om zo hartelijk ontvangen te worden door een Nederlandse familie! Het is maar 10 minuten rijden naar het dorpje Ifisi, waar ik de komende 3 maanden hoop te wonen. Onderweg realiseer ik me weer goed dat ik in een totaal andere cultuur ben beland: links rijden, overal mensen die verschillende voorwerpen op hun hoofd dragen, kleine, vervallen huisjes, ... Er is zoveel te zien! Bij aankomst word ik ook hartelijk ontvangen door mijn huisgenoot Sarah. Nu eerst maar even bijkomen van de reis, het huis een beetje verkennen en de koffers uitpakken. Vervolgens brengen we vast een bezoekje aan de school, waar ik de komende weken veel hoop te zijn. De compound, waar de school op staat, maar ook de lokalen zien er mooi uit! Geweldig om te zien hoe er lesgegeven wordt aan de kinderen. Als ik dit zie, krijg ik veel zin om ook te gaan beginnen! 's Middags neemt Sarah me mee om het dorpje Ifisi te bekijken en alvast wat boodschappen te doen. Fruit en groente zijn over het algemeen bij kraampjes langs de kant van de weg te koop en ook zijn er in Ifisi zelf 2 kleine winkeltjes, waar je al een heel aantal producten kunt kopen! 's Avonds is er een Fellowship, een bijeenkomst voor de 'blanke' mensen die voor Wycliffe werken. Erg mooi om ook op deze manier samen te kunnen zingen, te kunnen bidden en een stukje uit de Bijbel te kunnen lezen. Na deze bijeenkomst wordt het wel tijd om naar bed te gaan... even uitrusten van alle nieuwe indrukken en nieuwe ervaringen.

Vrijdag staat vooral in het teken van het thuisonderwijs bij de familie Karels. Belangrijk om te overleggen hoe het onderwijs er precies uit zal gaan zien en wat mijn taken gaan worden. Fijn om straks ook in het Nederlands les te kunnen geven! Ik kijk er naar uit om de komende weken aan de slag te gaan met de jongste kinderen van deze familie!

Zaterdagmorgen staat de 'ladies tea' op het programma. Een soort high tea voor alle vrouwen die verbonden zijn met de organisatie. Deze keer wordt het gehouden in Mbeya, dus voor de eerste keer op weg naar de 'grote' stad, ongeveer een half uur vanaf Ifisi. We kunnen meerijden, dus we hoeven nog geen gebruik te maken van het openbaar vervoer. Gezellig om opnieuw nieuwe mensen te ontmoeten! Na de high tea trekken we, samen met nog 2 andere Nederlandse meiden die hier voor onderzoek in Mbeya zijn, verder de stad in. Tijd om geld te pinnen, een Tanzaniaans nummer te kopen, boodschappen te doen op een echte Afrikaanse markt... kortom, nu duiken we echt het Afrikaanse leven in. En tja, daar hoort ook het openbaar vervoer bij! Alle soorten van vervoer komen voorbij: in een daladala (klein busje), in een bajaji (een soort fietstaxi), en... welja, op een pikipiki (achterop een motor). Bij het laatste vervoersmiddel slaat de schrik me toch wel een beetje om 't hart, maar gelukkig... alles gaat goed! 's Avonds komen we moe, maar voldaan, weer veilig thuis!

De volgende dag bezoek ik voor het eerst een Afrikaanse kerkdienst. Nee, vergelijken met een Nederlandse kerkdienst kun je het niet. Maar toch... het is zo mooi om te zien hoe enthousiast er gezongen wordt door de verschillende koortjes, hoe enthousiast alle mensen (en zeker ook de kinderen!) mee bewegen op de maat van de muziek, hoe er op een interactieve manier gepreekt wordt, zodat alle mensen wel betrokken moeten blijven... geweldig! Alles gaat in het Swahili, dus eigenlijk begrijp ik er niets van. Maar regelmatig hoor ik 'Yesu'. En dan weet ik het weer: ook al is de invulling van een kerkdienst totaal anders dan in Nederland, we dienen dezelfde God en deze God, Jezus, staat ook centraal in een kerkdienst in Tanzania!

's Middags eet ik voor het eerst ugali, een soort maïspap, met bonen. Typisch Tanzaniaans eten, dus is het geoorloofd om deze keer met je handen te eten! De smaak valt me erg mee, eigenlijk is het best lekker. Het is niet moeilijk om klaar te maken, dus ik zal het de komende weken vast nog wel eens vaker eten!

'sAvonds kan ik met de familie Karels meeluisteren met een Nederlandse kerkdienst. Fijn om hier in Afrika ook naar een preek te kunnen luisteren in je eigen taal!

Jullie begrijpen het wel: de eerste dagen zijn voorbij gevlogen... Nu is het tijd om echt aan het werk te gaan!

Lieve groeten vanuit Ifisi,

Denise