Eerste werkweek

'Oh, your shoes are still on', hoor ik opeens een jongetje in de klas zeggen. En ja, hij heeft groot gelijk. Inderdaad loop ik nog steeds op m'n slippers. Nog niet gewend aan de gewoonte om je schoenen gelijk bij de deur uit te doen. Zo snel mogelijk zet ik de slippers bij de deur en vervolg ik de les op blote voeten. Wat een domme juf zeg, iedereen weet toch wel dat je in de klas op blote voeten loopt...

Ja, 1 van de eerste kennismakingen met het lesgeven op de internationale school, het Ravine Learning Center. Elke week hoop ik hier op maandag-, woensdag- en vrijdagmorgen les te geven aan 2 of 3 kleuters.

Deze eerste week heb ik maandag een makkelijk dagje. Sarah geeft deze dag nog les, zodat ik mee kan kijken hoe het onderwijs hier precies in zijn werk gaat. En dat is toch net wel even wat anders dan het onderwijs in Nederland. O ja, de kleuters maken hier ook een werkje en ze krijgen voldoende tijd om lekker te spelen. Maar aan de andere kant staan er ook vakken als geschiedenis en natuurkunde op het programma! Even omschakelen dus, maar ook wel weer erg leuk om je wat meer te verdiepen in deze vakken.

Dinsdagochtend start ik met het thuisonderwijs. De komende 2 weken werken de jongste 2 jongens van de familie over de bouwplaats. Heerlijk, echt een jongensthema, waar we met elkaar heel veel over kunnen leren!

De volgende dag mag ik het stokje van Sarah overnemen en voor de eerste keer een ochtend lesgeven in het Engels. Een hele uitdaging! Hoe zeg je nu eigenlijk in het Engels dat de kinderen alleen de randjes maar in moeten smeren met lijm? En wat doe je als je, tijdens het voorlezen, een woord tegenkomt waarvan je zelf ook de betekenis niet weet? Hmm, gewoon doorlezen maar en thuis snel even de betekenis in het woordenboek opzoeken! Jullie begrijpen het al: school is zowel voor de kinderen als voor de juf erg leerzaam!

's Middags gaan we voor het eerst naar de plaatselijke slager om een stuk rundvlees te kopen. Als ik in het winkeltje halve koeien zie hangen, moet ik toch wel even slikken... Maar de verkoper weet er op een kundige manier een goed stuk van af te snijden en als het vlees een tijd later in de pan ligt, ruikt het eigenlijk toch best lekker!

Donderdag staat het thuisonderwijs weer op het programma. Nu merk ik pas hoe fijn het is om weer in het Nederlands les te kunnen geven! Alles weer uitleggen en vertellen zonder dat je echt over elke zin heel lang na moet denken...

Elke donderdagmiddag brengen een paar vrouwen uit de buurt (met hun kinderen) een bezoek aan de kinderen in het naastgelegen ziekenhuis. Mooi om met hen mee te gaan! Eerst bezoeken we 2 jongens van een jaar of 10 die samen op een kamer liggen. De kinderen zingen een lied voor hen, 1 van de vrouwen vertelt een Bijbelverhaal en er worden biscuitjes, kleurpotloden en een kinderbijbel met kleurplaten uitgedeeld. Geweldig, nu hebben deze jongens ook de gelegenheid om zelf uit de Bijbel te kunnen lezen! Of ze er echt blij mee zijn, is moeilijk te zien. De jongens laten weinig emotie zien... Daarna bezoeken we een grote zaal, waar heel veel jonge kinderen liggen. Ook hier delen we biscuitjes, kleurplaten en kleurpotloden uit. De moeders, die bij hun kinderen op het bed zitten of liggen, zijn in elk geval erg dankbaar! Veel van de kinderen zullen het nog niet precies begrijpen, maar misschien krijgen ze, via hun moeders, er toch iets van mee! De hele situatie in het ziekenhuis is schrijnend: alleen al als je naar de gezichten van de moeders en de kinderen kijkt, zie je zoveel ellende en verdriet... Hopelijk geeft de blijde boodschap hen weer nieuwe moed en kracht!

Vrijdag is het Karume Day, een nationale feestdag in Tanzania. Dat betekent dat iedereen vrij is en de kinderen dus ook niet naar school hoeven. Met een heel aantal Nederlanders brengen we een groot gedeelte van de dag door bij een klein zwembad in de buurt. Erg gezellig en ook heerlijk om op deze manier even uit te rusten van de eerste werkdagen.

In onze achtertuin hebben we trouwens ook een prachtig plekje om even bij te komen. Het is een soort uitkijkpunt met een geweldig uitzicht op de bergen. Ook kun je vanaf dit plekje goed in de vallei kijken, waar zebra's, antilopen en herten lopen. De eigenaar van dit gebied laat deze dieren hier heel bewust grazen, dus ze lopen hier niet in het wild. Het is echt heerlijk om op dit plekje te genieten van de rust en van de natuur met al haar diersoorten. Nouja, als we dieren willen zien, kunnen we eigenlijk ook gewoon binnen blijven: fruitvliegjes, spinnen, maar vooral muggen hebben we hier in overvloed. Gelukkig zorgt de klamboe ervoor dat we er in elk geval 'snachts weinig last van hebben.

De zaterdag begint wat onrustig. Tijdens het ontbijt zien we nogal wat rook en al snel wordt duidelijk dat de naastgelegen school voor verpleegsters in brand staat. Zo nieuwsgierig als Nederlanders zijn, willen we natuurlijk graag even een kijkje nemen. We zien hoe alle meiden zoveel mogelijk spullen aan de kant van de weg in veiligheid hebben gebracht en hoe de brandweer te werk gaat. Ook al gaat dit op een heel andere manier dan in Nederland, uiteindelijk wordt wel hetzelfde resultaat bereikt: de brand is geblust en de rust keert terug.

'sMiddags gaan we naar de internationale school voor het Easter programm. Alle kinderen hebben samen een heel toneelstuk uit hun hoofd geleerd over het Lijdens- en Paasevangelie. Best spannend om dit voor ouders en andere belangstellenden uit te voeren, maar het gaat prima! Na het toneelstuk is het tijd voor ontspanning! Nu zijn de rollen omgedraaid; de volwassenen zijn aan de beurt! Zij spelen verschillende spelletjes en de kinderen zijn scheidsrechter. Dat is pas echt genieten: het is toch zeker geweldig om te zien hoe jouw ouders met hun neus een ei naar een bepaald punt moeten rollen of hoe ze zo snel mogelijk hun eigen schoenen uit een grote berg met schoenen moeten vissen? Niemand vindt het erg om op deze manier in het weekend naar school te moeten!

De zondag verloopt ongeveer hetzelfde als vorige week. Opnieuw bezoeken we 's ochtends de lokale kerk. De middag breng ik door bij een Duitse familie en 'savonds kan ik weer meeluisteren met een Nederlandse kerkdienst. Fijn om op deze rustdag weer nieuwe energie op te kunnen doen voor de komende week! Ik kijk er naar uit om ook deze nieuwe week weer met de kinderen aan de slag te gaan!

Hartelijke groeten vanuit Tanzania,

Denise

Welkom in Tanzania!

Karibu! Zo wordt je in Tanzania overal heel hartelijk welkom geheten! Ja, want welkom voel ik me zeker in dit Afrikaanse land!

Woensdagmorgen... het avontuur begint nu echt! Vroeg opstaan, nog even ontbijten en al snel zitten we in de auto richting Schiphol. We vertrekken maar extra vroeg, want misschien duurt de reis iets langer vanwege de problemen met de Schipholtunnel. Maar gelukkig valt dit allemaal erg mee en arriveren we ruim op tijd op Schiphol. Afscheid nemen is toch altijd weer lastig, maar eenmaal in het vliegtuig denk ik vooral aan de periode die voor me ligt. Ondertussen genietend van de goede service die KLM biedt. Ook is het fijn om af en toe even een praatje te kunnen maken met de vriendelijke Engelsman die naast me zit. Rond 8 uur 'savonds maken we een tussenstop in Kilimanjaro, waarna we doorvliegen naar Dar es Salaam. Precies op tijd landen we veilig in deze grote stad. Zodra ik uit het vliegtuig stap, overvalt me een benauwende warmte. Ja, nu valt er niet meer aan te twijfelen, ik ben nu echt in Afrika! De koffers zijn al snel gevonden en nu is het wachten op een taxichauffeur die me naar het hotel zal brengen, waar ik hoop te overnachten. Van tevoren is er al contact geweest met het hotel, dus ik hoef alleen maar uit te kijken naar een taxichauffeur met een bordje met daarop mijn naam. Iets later dan afgesproken, komt er inderdaad een jongen aan met een papier waarop mijn naam staat. Over een modderige weg (het is hier nog het regenseizoen), vol kuilen en gaten, komen we 5 minuutjes later aan in het hotel. Het inchecken gaat snel en dan is het tijd om de ruime hotelkamer te bewonderen. Van alle gemakken voorzien! Er is zelfs Wifi, zodat ik even kan laten weten dat ik veilig in het hotel ben aangekomen!

De nacht is maar kort, want de volgende morgen gaat om 5 uur de wekker. De taxichauffeur staat al weer klaar om me opnieuw naar het vliegveld te brengen voor de binnenlandse vlucht naar Mbeya. Om 10 voor 7 zit ik opnieuw in het vliegtuig. Dit keer maar eventjes. Een uur later landen we op het vliegveld in Mbeya. Vanaf hier word ik opgehaald door de familie Karels. Wat heerlijk om zo hartelijk ontvangen te worden door een Nederlandse familie! Het is maar 10 minuten rijden naar het dorpje Ifisi, waar ik de komende 3 maanden hoop te wonen. Onderweg realiseer ik me weer goed dat ik in een totaal andere cultuur ben beland: links rijden, overal mensen die verschillende voorwerpen op hun hoofd dragen, kleine, vervallen huisjes, ... Er is zoveel te zien! Bij aankomst word ik ook hartelijk ontvangen door mijn huisgenoot Sarah. Nu eerst maar even bijkomen van de reis, het huis een beetje verkennen en de koffers uitpakken. Vervolgens brengen we vast een bezoekje aan de school, waar ik de komende weken veel hoop te zijn. De compound, waar de school op staat, maar ook de lokalen zien er mooi uit! Geweldig om te zien hoe er lesgegeven wordt aan de kinderen. Als ik dit zie, krijg ik veel zin om ook te gaan beginnen! 's Middags neemt Sarah me mee om het dorpje Ifisi te bekijken en alvast wat boodschappen te doen. Fruit en groente zijn over het algemeen bij kraampjes langs de kant van de weg te koop en ook zijn er in Ifisi zelf 2 kleine winkeltjes, waar je al een heel aantal producten kunt kopen! 's Avonds is er een Fellowship, een bijeenkomst voor de 'blanke' mensen die voor Wycliffe werken. Erg mooi om ook op deze manier samen te kunnen zingen, te kunnen bidden en een stukje uit de Bijbel te kunnen lezen. Na deze bijeenkomst wordt het wel tijd om naar bed te gaan... even uitrusten van alle nieuwe indrukken en nieuwe ervaringen.

Vrijdag staat vooral in het teken van het thuisonderwijs bij de familie Karels. Belangrijk om te overleggen hoe het onderwijs er precies uit zal gaan zien en wat mijn taken gaan worden. Fijn om straks ook in het Nederlands les te kunnen geven! Ik kijk er naar uit om de komende weken aan de slag te gaan met de jongste kinderen van deze familie!

Zaterdagmorgen staat de 'ladies tea' op het programma. Een soort high tea voor alle vrouwen die verbonden zijn met de organisatie. Deze keer wordt het gehouden in Mbeya, dus voor de eerste keer op weg naar de 'grote' stad, ongeveer een half uur vanaf Ifisi. We kunnen meerijden, dus we hoeven nog geen gebruik te maken van het openbaar vervoer. Gezellig om opnieuw nieuwe mensen te ontmoeten! Na de high tea trekken we, samen met nog 2 andere Nederlandse meiden die hier voor onderzoek in Mbeya zijn, verder de stad in. Tijd om geld te pinnen, een Tanzaniaans nummer te kopen, boodschappen te doen op een echte Afrikaanse markt... kortom, nu duiken we echt het Afrikaanse leven in. En tja, daar hoort ook het openbaar vervoer bij! Alle soorten van vervoer komen voorbij: in een daladala (klein busje), in een bajaji (een soort fietstaxi), en... welja, op een pikipiki (achterop een motor). Bij het laatste vervoersmiddel slaat de schrik me toch wel een beetje om 't hart, maar gelukkig... alles gaat goed! 's Avonds komen we moe, maar voldaan, weer veilig thuis!

De volgende dag bezoek ik voor het eerst een Afrikaanse kerkdienst. Nee, vergelijken met een Nederlandse kerkdienst kun je het niet. Maar toch... het is zo mooi om te zien hoe enthousiast er gezongen wordt door de verschillende koortjes, hoe enthousiast alle mensen (en zeker ook de kinderen!) mee bewegen op de maat van de muziek, hoe er op een interactieve manier gepreekt wordt, zodat alle mensen wel betrokken moeten blijven... geweldig! Alles gaat in het Swahili, dus eigenlijk begrijp ik er niets van. Maar regelmatig hoor ik 'Yesu'. En dan weet ik het weer: ook al is de invulling van een kerkdienst totaal anders dan in Nederland, we dienen dezelfde God en deze God, Jezus, staat ook centraal in een kerkdienst in Tanzania!

's Middags eet ik voor het eerst ugali, een soort maïspap, met bonen. Typisch Tanzaniaans eten, dus is het geoorloofd om deze keer met je handen te eten! De smaak valt me erg mee, eigenlijk is het best lekker. Het is niet moeilijk om klaar te maken, dus ik zal het de komende weken vast nog wel eens vaker eten!

'sAvonds kan ik met de familie Karels meeluisteren met een Nederlandse kerkdienst. Fijn om hier in Afrika ook naar een preek te kunnen luisteren in je eigen taal!

Jullie begrijpen het wel: de eerste dagen zijn voorbij gevlogen... Nu is het tijd om echt aan het werk te gaan!

Lieve groeten vanuit Ifisi,

Denise

Bijna is het zover!

Na maanden van voorbereiden, is het dan toch echt zo ver! Morgen hoop ik voor 3 maanden naar Tanzania af te reizen! Daar hoop ik les te gaan geven op een internationale zendingsschool. Op deze school zitten kinderen van echtparen die voor de stichting Wycliffe werkzaam zijn. De verschillen tussen het onderwijs in Tanzania en het onderwijs in Nederland zullen best groot zijn! Alleen als ik al denk aan de grootte van de klas: straks 'maar' 4 kinderen onder je hoede in plaats van 16 kinderen... En het zal ook niet altijd makkelijk zijn om alles in het Engels uit te moeten leggen. Maar, het is ook zeker een uitdaging waar ik ontzettend veel zin in heb!

Naast het lesgeven op de internationale school hoop ik een Nederlandse familie te helpen bij het geven van thuisonderwijs. Gelukkig, kan ik toch nog gewoon het vertrouwde Nederlands praten!

De komende periode hoop ik samen met een meisje uit Amerika in 1 huis te wonen. Zij werkt ook op de zendingsschool. Erg fijn om niet helemaal alleen te zijn, maar ook samen dingen te kunnen bespreken en ervaringen te kunnen delen!

Straks nog even de laatste spulletjes in de koffer stoppen, de koffers wegen (dat heb ik nog maar steeds voor me uitgeschoven...) en dan is toch echt alles klaar voor de grote reis! Spannend, dat is het zeker, maar ik kijk er ook echt naar uit! Mogen leven en werken in de Afrikaanse cultuur... iets wat me boeit en waar ik al lange tijd naar uitgekeken heb. Wel lastig om lieve familie en vrienden achter te moeten laten, maar tegelijk ook in de wetenschap dat ik niet alleen hoef te gaan. God reist mee, ook naar Tanzania!

Lieve groeten,

Denise

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Denise